Louisa May Alcott urodziła się w listopadzie 1832 roku jako druga z czterech córek nauczyciela Amosa Bronsona. Matka Abby May, była aktywistką i pracownicą socjalną. Miała trzy siostry. W 1834 rodzina przeprowadziła się do Bostonu, gdzie ojciec pisarki założył szkołę. Szkoła nie odniosła sukcesu, przez co pojawiły się problemy finansowe rodziny. Rodzina znowu zmieniła miejsce zamieszkania, tym razem przeprowadzili się do Concord.
Jej ojciec dwie szkoły eksperymentalne stworzył między innymi eksperymentalną utopijną społeczność Friutlands, w której nie można było jeść mięsa. Luisa ogromnie kochała ojca, który miał na nią ogromny wpływ. Louisa także nie jadła mięsa, zupełnie jaj jej ojciec.
Louisa May Alcott nauki popierała w domu głównie od ojca. Czasami czerpała wiedzę od pisarzy i nauczycieli, których znał ojciec. Z powodu trudnej sytuacji materialnej Louisa szybko musiała znaleźć pracę. W latach młodości pracowała jako nauczycielka, krawcowa, guwernantka oraz pomoc domowa. Ostatecznie postanowiła zostać pisarką na pełny etat.
W czasie wojny secesyjnej była pielęgniarką w szpitalu Union w Georgetown. Zaraziła się tam tyfusem, przez co prawie umarła. Cudem wyzdrowiała. Na podstawie swoich doświadczeń z pracy w szpitalu stworzyła „Szkice szpitalne”. To była pierwsza znacząca publikacja w jej życiu ( debiutowała w 1849 roku powieścią Flower Fables)
Kilka lat później na prośbę wydawnictwa Atlantic, z którym współpracowała, rozpoczęła pracę nad nową książką dla dziewcząt. W 1868 roku zostały wydane Małe kobietki. Część siebie przekazała Jo March, głównej bohaterce powieści – niezależność i upór. Podarowała jej swoją miłość do literatury i feminizm Jo jest chłopczycą i buntowniczką. Jest uparta, ma bardzo silny charakter. Rodzinę stawia na pierwszym miejscu. Odrzuca oświadczyny, bo boi się, że małżeństwo zniszczy jej wyjątkową więź z siostrami – Beth, Meg i Amy. „Małe kobietki” nie są powieść w pełni autobiograficzna, ale oddająca sposób myślenia autorki. Pokazuje problemy kobiet, ale także ich siłę.
Poza pisaniem, Louisa Angażowała się społecznie w inicjatywy związane z prawami kobiet. Była jedną z fundatorek Women’s Educational and Industrial Union w Bostonie, która miała pomagać kobietom i dzieciom. Lata później z ich pomocy skorzystała Amelia Earhart. W liście do czasopisma „Boston Daily Jurnal” na krytykę sufrażystek odpowiedziała ”Przekonanie, że sufrażystki nie dbają o dzieci, a od radości macierzyństwa wolą rozgłos, stoi w sprzeczności z historiami kobiet, które starają się stworzyć bezpieczniejszy świat dla swoich córek i synów. Spędziłam całe moje życie, od 15 do 50 roku życia, kochając i dbając o dzieci jako nauczycielka, pielęgniarka, pisarka i opiekunka, więc wiem, o czym mówię.”
Louisa May Alcott powiedziała także „Nie będę siedzieć i czekać na jakiegoś mężczyznę, który da mi niezależność. Mogę zapewnić ją sobie sama”. Chciała żyć po swojemu a nie tak, jak nakazuje jej społeczeństwo. Pisarka zmarła nagle 6 marca 1888 roku w Bostonie wskutek udaru mózgu. Dom z lat młodości został przekształcony na muzeum jej imienia i stoi tam do dziś.
